GSC2211-1613

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
GSC2211-1613
Каталоган код GSC 02211-01613, SAO 90153, HIP 108578, 2MASS J21594197+2625573, BD+25 4655, HIC 108578, PPM 113879, TD1 30969, TYC 2211-1613-1, IS Peg, YZ 26 13079, uvby98 002504655 V, Gaia DR2 1796648870766546944, Gaia DR3 1796648870766546944, TIC 283283022, AG+26 2617, ALS 16632, Renson 58120
Седарчийн гулам Пегас[d]
Дуьненна генахь 115,527 ± 0,7314 парсек[1]
Параллакс 8,656 ± 0,0548 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −42,006 ± 0,055 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −37,221 ± 0,053 шарахь миллиарксекунд[1]
Спектран класс sdO[2]
Гуш болу седин барам 9,68[3]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 21ч 59м 41,974863с[1]
ОхьатаӀар +26° 25′ 57,403456″[1]
Эффективная температура 42 658 K[4]
Поверхностная гравитация 5 000 000 сантиметр на секунду в квадрате[4]

BD+11 1075 — бу спектран классан sdO[2] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 9,68[3] гергга бу, лаьтта Пегас[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[5]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[6][7].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[8][9][10][11].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ 1 2 Greenstein J. L., Sargent A. I. The nature of faint blue stars in the halo. II (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1974. — Vol. 28. — P. 157–209. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/190315
  3. ↑ 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  4. ↑ 1 2 Kilkenny D., Heber U., Drilling J. S. A catalogue of spectroscopically identified hot subdwarf stars — 1988. — Т. 12. — С. 1–80.
  5. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  6. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC2211-1613&oldid=9001686»