GSC2214-1198

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
GSC2214-1198
Каталоган код HIP 107864, 2MASS J21511102+2851504, GSC 02214-01198, BD+28 4211, GCRV 72548, HIC 107864, JP11 97, TD1 30949, TYC 2214-1198-1, UBV 18719, UBV M 1808, uvby98 002804211, Gaia DR2 1897151272994229120
Седарчийн гулам Пегас[d]
Дуьненна генахь 113,608 ± 1,4017 парсек[1]
Параллакс 8,8022 ± 0,1086 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −56,851 ± 0,187 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −34,728 ± 0,183 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −12 km/s[2]
Спектран класс sdO2VIIIHe5[3]
Гуш болу седин барам 10,58 ± 0,05[4]
Металличность −0,58[5]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 21ч 51м 11,0220905905с[1]
ОхьатаӀар +28° 51′ 50,366090892″[1]
Эффективная температура 82 000 K[5]
Поверхностная гравитация 1 600 000 сантиметр на секунду в квадрате[5]

BD+11 1075 — бу спектран классан sdO2VIIIHe5[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 10,58 ± 0,05[4] гергга бу, лаьтта Пегас[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ Greenstein J. L. The luminosity of the blue star BD +28 4211 (инг.) // Publications of the Astronomical Society of the Pacific — University of Chicago Press, 1952. — Vol. 64. — P. 256. — ISSN 0004-6280; 1538-3873 — doi:10.1086/126486
  3. ↑ 1 2 Drilling J. S., Jeffery C. S., Jeffery C. S., Moehler S., Napiwotzki R., Heber U. An MK-like system of spectral classification for hot subdwarfs (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2013. — Vol. 551. — P. 31–31. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201219433
  4. ↑ 1 2 Hog E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. 27–30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ 1 2 3 Latour M., Fontaine G., Chayer P., Brassard P. A Non-LTE analysis of the hot subdwarf O star BD+28{deg}4211. I. The UV spectrum (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2013. — Vol. 773. — P. 84. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/773/2/84 — arXiv:1306.3457
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC2214-1198&oldid=9001687»