Абу Хьанифат
| Абу Хьанифат | |
|---|---|
| Ӏаьр. أبو حنيفة | |
 | |
| Аль-имамул-аӀзам | |
| Вича тиллина цӀе | Ан-НуӀман ибн Сабит ибн Марзубан аль-Куфи |
| Вина терахь | 699 шеран 5 сентябрь[1] |
| Вина меттиг | Куфат, Ӏиракъ, Умавийн халифат |
| Кхелхина терахь | 767 шеран 18 июнь (67 шо) |
| Кхелхина меттиг | БагӀдад, Ӏиракъ, Ӏаббасийн халифат |
| ДӀавоьллина меттиг | |
| Пачхьалкх | Ӏаббасийн халифат |
| Къам | |
| Динлелор | ислам, суннаталла |
| МазхӀаб | хьанафийн |
| Устазаш | Хаммад ибн Абу Сулейман[d], Ата ибн Абу Рабах[d], Зейд ибн Али[d], Джафар ас-Садик[d][2], Анас бин Малик[d], Амир аш-Шааби[d], Тавус ибн Кайсан[d], Джабала ибн Сухайм[d], Абд ар-Рахман ибн Хурмуз[d], Амр ибн Динар[d], Тальха ибн Нафи[d], Нафи мауля Ибн Умар[d], Мухариб ибн Диссар[d], Алькама ибн Марсад[d], Абд аль-Азиз ибн Рафи[d], Саммак ибн Харб[d], Абд аль-Малик ибн Умайр[d], Мухаммад аль-Бакир[d], Ибн Шихаб аз-Зухри[d], Мухаммад ибн аль-Мункадир[d], Ата ибн ас-Саиб[d], Хишам ибн Урва[d] |
Абу Хьанифат ан-НуӀман ибн Сабит ибн Марзубан аль-Куфи (Ӏаьр. أبو حنيفة النعمان بن ثابت بن مرزُبان الكوفيّ; 699, Куфат,Ӏиракъ, Умавийн халифат — 767, БагӀдад, Ӏиракъ, Ӏаббасийн халифат) — иза бусалба Ӏеламстаг а, факъихӀ (бусалба бакъо йевзарг) а ву. Суннатхошна гергахь веачу имамах хьалхарниг ву. Хьанафийн мазхӀаб диллинарг ву. Исламан Ӏаьрбийн тӀаьхьалонехь цуьнан цӀейоккху «аль-имамул-аӀзам» олий. Шегахь шорта Ӏилма хиларца а, шен хазачу гӀиллакхашца а гӀараваьлла иза, имам аш-ШафиӀис шен хьокъехь дешнаш аллалц: «Милла а велахь фикъхӀангахь кӀоргеваха лууш, иза Абу Хьанифатах возуш ву-кх». Иза табиӀунех лоруш ву. Цунна дуьхьалкхетта хилла масех сахьаби, царах ву Анас ибн Малик.
Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]
- ↑ Энциклопедия ислама (второе издание) — Лейден: Koninklijke Brill.
- ↑ Али-заде А. Джафар ас-Садик // Исламский энциклопедический словарь — М.: Ансар, 2007. — ISBN 978-5-98443-025-8