HD90264

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD90264
Масса 8,55012E+30 килограмм
Каталоган код HR 4089, 2MASS J10225812-6654053, GSC 08968-01393, HD 90264, HIP 50847, SAO 250940, CPC 21 2112, FK5 2834, GCRV 6536, HIC 50847, N30 2467, PPM 357955, ROT 1565, TD1 14823, UBV 9630, uvby98 100090264, WEB 9305, Gaia DR2 5245074230075552128, L Car, TIC 344404782, GC 14283, TYC 8968-1393-1, UBV M 16200, Renson 25960
Седарчийн гулам Киль[d]
Дуьненна генахь 122,6166 ± 2,9889 парсек[1]
Параллакс 8,1555 ± 0,1988 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 12,169 ± 0,34 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −22,225 ± 0,351 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 12 ± 4,2 km/s[2]
Тип переменной звезды SX Овна[d]
Спектран класс B8V[3]
Гуш болу седин барам 4,99[4]
Светимость 288,39 солнечная светимость
Абсолютная звёздная величина −0,403
Металличность 0,05[5]
Радиус 2,54 солнечный радиус
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 10ч 22м 58,1460612с[6]
ОхьатаӀар −66° 54′ 5,390302″[6]
Эффективная температура 5298 K[5]
Поверхностная гравитация 12,6 сантиметр на секунду в квадрате[5]
Оценка возраста объекта 18 миллион лет

BD+11 1075 — бу спектран классан B8V[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 4,99[4] гергга бу, лаьтта Киль[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  3. ↑ 1 2 Houk N., Cowley A. P. Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 1 (инг.) — 1975. — Vol. 1.
  4. ↑ 1 2 Ducati J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system (инг.) — 2002. — Vol. 2237.
  5. ↑ 1 2 3 Andrievsky S. M., Lepine J. R. D., Korotin S. A., Luck R. E., Kovtyukh V. V., MacIel W. J. Barium abundances in Cepheids (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2013. — Vol. 428. — P. 3252–3261. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STS270 — arXiv:1210.6211
  6. ↑ 1 2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — Vol. 474, Iss. 2. — P. 653–664. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD90264&oldid=9009158»