HD81421

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD81421
Каталоган код GSC 04893-00547, HD 81421, HIC 46223, HIP 46223, 2MASS J09252704-0624160, NSV 18196, PPM 192353, 1RXS J092527.3-062405, SAO 136833, TD1 13900, YZ 96 3654, Gaia DR2 5746174695926898944, V415 Hya, Gaia DR3 5746174695926898944, TIC 95962115, GC 12994, TYC 4893-547-1, Renson 23144, BD-05 2794, 1E 0922.9-0610, 2E 0923.0-0610, 2E 2137, SKY# 18196, WISEA J092527.00-062416.4
Седарчийн гулам Гидра[d]
Дуьненна генахь 75,319 ± 0,1622 парсек[1], 75,775 парсек[2]
Параллакс 13,2768 ± 0,0286 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −15,489 ± 0,028 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −38,076 ± 0,028 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 9,3 km/s[3]
Спектран класс A5II(m)[4]
Гуш болу седин барам 7 ± 0,01[5]
Металличность −0,376[6]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 9ч 25м 27,0318667с[1]
ОхьатаӀар −6° 24′ 16,279815″[1]
Эффективная температура 7315 K[6]
Поверхностная гравитация 31 700 сантиметр на секунду в квадрате[6]

BD+11 1075 — бу спектран классан A5II(m)[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 7 ± 0,01[5] гергга бу, лаьтта Гидра[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ Gaia Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2022.
  3. ↑ De Cat P., Eyer L., Cuypers J., Aerts C., Vandenbussche B., Uytterhoeven K., Reyniers K., Kolenberg K., Groenewegen M., Maas T. et al. A spectroscopic study of southern (candidate) γ Doradus stars. I. Time series analysis (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2006. — Vol. 449, Iss. 1. — P. 281–292. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20053655 — arXiv:astro-ph/0511207
  4. ↑ 1 2 Houk N., Swift C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars (инг.) — 1999. — Vol. 5.
  5. ↑ 1 2 Hog E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. 27–30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 1 2 3 SIMBAD Astronomical Database
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD81421&oldid=9008834»