HD46052

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD46052
Каталоган код 2MASS J06322718+3227175, GSC 02426-00345, HD 46052, SAO 59194, HIP 31173, HR 2372, BD+32 1324, FK5 2500, GC 8474, GCRV 4178, HIC 31173, PPM 71742, TD1 7316, TYC 2426-345-1, WW Aur, YPAC 242, uvby98 100046052, SBC9 406, SBC7 282, Gaia DR1 3436234799012905856, WEB 6228, Gaia DR2 3436234803310568448, TIC 172171873, AG+32 656, Renson 12320, Gaia DR3 3436234803310568448
Седарчийн гулам Возничий[d]
Дуьненна генахь 89,742 ± 0,5565 парсек[1]
Скорость вращения звезды 38,8 km/s[2]
Параллакс 11,1431 ± 0,0691 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −17,343 ± 0,05 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −26,507 ± 0,06 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −8,7 ± 0,9 km/s[3]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][4][5][…]
Спектран класс A7m[6]
Гуш болу седин барам 5,829 ± 0,01[7]
Металличность 0,15[2]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 6ч 32м 27,184766544с[1]
ОхьатаӀар +32° 27′ 17,632429″[1]
Эффективная температура 7670 K[2]
Поверхностная гравитация 14 800 сантиметр на секунду в квадрате[2]

BD+11 1075 — бу спектран классан A7m[6] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 5,829 ± 0,01[7] гергга бу, лаьтта Возничий[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[8]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[9][10].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[11][12][13][14].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ 1 2 3 4 Takeda Y., Han I., Kang D., Lee B., Kim K. Compositional differences between the component stars of eclipsing close binary systems showing chemical peculiarities (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2019. — Vol. 485, Iss. 1. — P. 1067–1084. — 18 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STZ449 — arXiv:1902.04766
  3. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  4. ↑ Kreiner J. M. Up-to-date linear elements of eclipsing binaries (инг.) // Acta Astron. / M. Kubiak — Copernicus Foundation for Polish Astronomy, 2004. — Vol. 54. — P. 207–210. — ISSN 0001-5237
  5. ↑ IJspeert L. W., Tkachenko A., Johnston C., Garcia S., De Ridder J., Van Reeth T., Aerts C. An all-sky sample of intermediate- to high-mass OBA-type eclipsing binaries observed by TESS (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2021. — Vol. 652. — 19 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/202141489 — arXiv:2107.10005
  6. ↑ 1 2 Hill G., Hilditch R. W., Younger F., Fisher W. A. MK classifications of some northern hemisphere binary systems — 1975. — Т. 79. — С. 131–144.
  7. ↑ 1 2 Hog E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. 27–30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD46052&oldid=9007602»