HD39286

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD39286
Каталоган код 1RXS J055223.9+195208, 2MASS J05522340+1952042, AG+19 497, BD+19 1110, CEL 1009, GC 7372, GCRV 56720, GSC 01320-01659, HD 39286, HIC 27747, HIP 27747, HR 2030, IRAS 05494+1951, PPM 121513, ROT 937, SAO 94942, TD1 5487, TYC 1320-1659-1, UBV 5974, UBV M 11558, UCAC3 220-40942, uvby98 100039286, YZ 19 1735, WEB 5440, Gaia DR2 3398932153351565568
Седарчийн гулам Орион[d]
Дуьненна генахь 354,0575 ± 6,8319 парсек[1]
Скорость вращения звезды 42 km/s[2]
Параллакс 2,8244 ± 0,0545 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −3,444 ± 0,086 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −4,581 ± 0,105 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 0,87 ± 6,16 km/s[1]
Спектран класс K0IIb+B8IV[3]
Гуш болу седин барам 5,985 ± 0,009[4]
Металличность 0[5]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 5ч 52м 23,4054278599с[1]
ОхьатаӀар +19° 52′ 4,25998057″[1]
Эффективная температура 5979 K[5]
Поверхностная гравитация 295 сантиметр на секунду в квадрате[5], 310 сантиметр на секунду в квадрате[5]

BD+11 1075 — бу спектран классан K0IIb+B8IV[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 5,985 ± 0,009[4] гергга бу, лаьтта Орион[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ Royer F., Zorec J., Gómez A. E. Rotational velocities of A-type stars. III. Velocity distributions (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — Vol. 463, Iss. 2. — P. 671–682. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20065224 — arXiv:astro-ph/0610785
  3. ↑ 1 2 Griffin R. E. M., Griffin R. F. Composite spectra Paper 10: the equal-mass binary HR 2030 (K0IIb+B8IV) (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2000. — Vol. 319. — P. 1094–1108. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1046/J.1365-8711.2000.03928.X
  4. ↑ 1 2 Hog E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. 27–30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ 1 2 3 4 Adamczak J., Lambert D. L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2014. — Vol. 791. — P. 58. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/791/1/58 — arXiv:1407.2157
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD39286&oldid=9007358»