HD258782

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD258782
Каталоган код ADS 5153 A, 1RXS J063109.1+111512, 2MASS J06310955+1115050, AG+11 697, ALS 8975, BD+11 1204, CCDM J06312+1115A, CSI+11 1204 1, CSI+11 1204 2, GC 8452, GCRV 4160, GSC 00741-01402, HD 45995, HIC 31066, HIP 31066, HR 2370, IDS 06256+1119 A, IRAS 06283+1117, N30 1410, PPM 122591, ROT 1049, SAO 95766, TYC 741-1402-1, UBV 6482, UBV M 12169, UCAC3 203-57679, uvby98 100045995 A, WDS J06312+1115A, YZ 11 2305, YPAC 423, [JE82] 227, WEB 6185, Gaia DR2 3328013928239036032
Седарчийн гулам Единорог[d]
Дуьненна генахь 667,7796 ± 43,4781 парсек[1]
Скорость вращения звезды 310 km/s[2]
Параллакс 1,4975 ± 0,0975 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −2,679 ± 0,142 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 2,695 ± 0,161 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 22,9 ± 2,3 km/s[3]
Спектран класс B1.5Vne[4]
Гуш болу седин барам 6,14[5]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 6ч 31м 9,5620873293с[1]
ОхьатаӀар +11° 15′ 4,958757782″[1]
Эффективная температура 18 493 K[6]
Поверхностная гравитация 9000 сантиметр на секунду в квадрате[6]

BD+11 1075 — бу спектран классан B1.5Vne[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,14[5] гергга бу, лаьтта Единорог[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ Abt H. A., Levato H., Grosso M. Rotational Velocities of B Stars (инг.) // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2002. — Vol. 573, Iss. 1. — P. 359–365. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1086/340590
  3. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  4. ↑ 1 2 Abt H. A., Cardona O. Confirmation among visual multiples of an increase of AP stars with age (инг.) // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 1983. — Vol. 272. — P. 182–189. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1086/161276
  5. ↑ 1 2 Ducati J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system (инг.) — 2002. — Vol. 2237.
  6. ↑ 1 2 Chauville J., Zorec J., Ballereau D., Morrell N., Cidale L., Garcia A. High and intermediate-resolution spectroscopy of Be stars (инг.): An atlas of Hγ, He I 4471 and Mg II 4481 lines // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2001. — Vol. 378, Iss. 3. — P. 861–882. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20011202
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD258782&oldid=9006670»