HD216429

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD216429
Каталоган код GSC 03215-00971, HD 216429, HIC 112928, HIP 112928, 2MASS J22521480+3844446, PPM 88290, SAO 72799, UBV 19601, uvby98 100216429, SBC9 2616, AG+38 2381, BD+37 4713, Gaia DR1 1928855347183750272, Gaia DR2 1928855351478724736, V364 Lac, TYC 3215-971-1, Renson 59780, TIC 129409890, Gaia DR3 1928855351478724736
Седарчийн гулам Ящерица[d]
Дуьненна генахь 412,116 ± 4,246 парсек[1]
Параллакс 2,4265 ± 0,025 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −2,373 ± 0,025 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 15,934 ± 0,028 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −11,28 ± 0,12 km/s[2]
Тип переменной звезды разделённая система[d][3]
Спектран класс A4m+A3m[4]
Гуш болу седин барам 8,36[5]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 22ч 52м 14,8100363с[1]
ОхьатаӀар +38° 44′ 44,634368″[1]

BD+11 1075 — бу спектран классан A4m+A3m[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,36[5] гергга бу, лаьтта Ящерица[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ Pourbaix D., Tokovinin A. A., Batten A. H., Fekel F. C., Hartkopf W. I., Levato H., Morrell N. I., Torres G., Udry S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2004. — Vol. 424, Iss. 2. — P. 727–732. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20041213 — arXiv:astro-ph/0406573
  3. ↑ Smalley B., Southworth J., Pintado O. I., Gillon M., Holdsworth D. L., Delrez L., Anderson D. R., Haswell C. A., Barros S. C. C., Horne K. et al. Eclipsing Am binary systems in the SuperWASP survey (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2014. — Vol. 564. — P. 69–69. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201323158 — arXiv:1402.7168
  4. ↑ 1 2 Stancliffe R. J., Fossati L., Passy J.-C., Schneider F. R. N. Confronting uncertainties in stellar physics: calibrating convective overshooting with eclipsing binaries (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2015. — Vol. 575. — P. 117–117. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201425126 — arXiv:1501.05322
  5. ↑ 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD216429&oldid=9005881»