Чулацаман тӀегӀо

HD214670

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD214670
Каталоган код GSC 00567-01029, SA 114-616, UBV M 49330, UCAC4 456-122313, HD 214670, HIC 111881, HIP 111881, 2MASS J22394576+0102199, PPM 173296, SAO 127670, SRS 17557, UBV 19388, UBV M 26532, UCAC2 32298908, UCAC3 183-266462, YZ 0 5697, AG+00 2838, BD+00 4904, TYC 567-1029-1, Gaia DR1 2654630774971564544
Седарчийн гулам Водолей[d]
Параллакс 5,78 ± 0,28 ларин миллисекунд[1], 5,78 ± 0,28 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 12,1 ± 0,5 шарахь миллиарксекунд[2], 12,179 ± 0,065 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 31,4 ± 0,6 шарахь миллиарксекунд[2], 31,512 ± 0,073 шарахь миллиарксекунд[1]
Спектран класс A2II[3]
Гуш болу седин барам 8,58 ± 0,99[2], 8,512 ± 0,015[4]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 22ч 39м 45,764с[2], 22ч 39м 45,7644с[1]
ОхьатаӀар +1° 02′ 19,94″[2], +1° 02′ 19,942″[1]

BD+11 1075 — бу спектран классан A2II[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,58 ± 0,99[2], 8,512 ± 0,015[4] гергга бу, лаьтта Водолей[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[5]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[6][7].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[8][9][10][11].

Билгалдахарш[бӀаьра нисйан | нисйан]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Bello-García A., Brown A. G. A., Vallenari A., Prusti T., Spagna A., Mignard F., J. H.J. de Bruijne, Babusiaux C., C. A.L. Bailer-Jones, Drimmel R. et al. Gaia Data Release 1. Summary of the astrometric, photometric, and survey properties (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — Vol. 595. — P. 2–2. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201629512 — arXiv:1609.04172
  2. ↑ 1 2 3 4 5 6 Zacharias N., Finch C. T., Girard T. M., Bartlett J. L., Monet D. G., Zacharias M. I. VizieR Online Data Catalog: UCAC4 Catalogue (Zacharias+, 2012) (инг.) — 2012. — Vol. 1322.
  3. ↑ 1 2 Houk N., Swift C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars (инг.) — 1999. — Vol. 5.
  4. ↑ 1 2 Hog E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. 27–30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  6. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[бӀаьра нисйан | нисйан]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[бӀаьра нисйан | нисйан]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD214670&oldid=9005839»