HD189085

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD189085
Каталоган код HD 189085, GSC 02677-01230, BD+35 3881, HIP 98157, SAO 69132, 2MASS J19565334+3532127, AG+35 1904, HIC 98157, PPM 83871, TYC 2677-1230-1, UBV M 24328, uvby98 100189085, Gaia DR1 2059591402896185728, Gaia DR2 2059591407228984704
Седарчийн гулам Лебедь[d]
Дуьненна генахь 154,2996 ± 0,8071 парсек[1]
Параллакс 6,4809 ± 0,0339 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 37,826 ± 0,059 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 16,742 ± 0,058 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −27 ± 2,8 km/s[2]
Спектран класс Am[3][4]
Гуш болу седин барам 8,21[5]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 19ч 56м 53,3512289256с[1]
ОхьатаӀар +35° 32′ 12,93501091″[1]

BD+11 1075 — бу спектран классан Am[3][4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,21[5] гергга бу, лаьтта Лебедь[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  3. 1 2 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles A a spectre particulier (фр.) // Journal des observateurs — 1960. — Vol. 43. — P. 129. — ISSN 0368-3389
  4. 1 2 Slettebak A., Nassau J. J. Peculiar and metallic line A-type stars in a galactic zone (инг.) // The Astrophysical Journal LettersIOP Publishing, 1959. — Vol. 129. — P. 88–92. — ISSN 2041-8205; 2041-8213doi:10.1086/146598
  5. 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  6. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]