HD168733

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD168733
Каталоган код 2MASS J18225307-3640104, GSC 07405-03486, HD 168733, HIP 90074, SAO 210061, HR 6870, CD-36 12524, CPC 18 9424, CPD-36 8190, GC 25067, GCRV 10845, HIC 90074, PPM 297622, ROT 2591, TD1 22220, TYC 7405-3486-1, V4050 Sgr, uvby98 100168733 V, uvby98 100168733, WEB 15396, Gaia DR2 6728265800520064384
Седарчийн гулам Стрелец[d]
Дуьненна генахь 188,7006 ± 4,9815 парсек[1]
Скорость вращения звезды 0 km/s[2]
Параллакс 5,2994 ± 0,1399 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −25,95 ± 0,231 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −3,744 ± 0,249 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −11,8 ± 2,8 km/s[3]
Спектран класс B7Ib/II[4]
Гуш болу седин барам 5,34[5]
Металличность 1,27[6]
Диаметр 6 320 000 km[7]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 18ч 22м 53,0756907445с[1]
ОхьатаӀар −36° 40′ 10,39971181″[1]
Эффективная температура 14 400 K[6][8]
Поверхностная гравитация 5000 сантиметр на секунду в квадрате[9]

BD+11 1075 — бу спектран классан B7Ib/II[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 5,34[5] гергга бу, лаьтта Стрелец[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[10]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[11][12].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[13][14][15][16].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars (инг.) — 1970. — Vol. 189.
  3. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  4. ↑ 1 2 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars, Vol. 3 — 1982. — Т. 3. — С. 0.
  5. ↑ 1 2 Ducati J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system (инг.) — 2002. — Vol. 2237.
  6. ↑ 1 2 Muthsam H., Cowley C. R. An analysis of HD 168733 (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1984. — Vol. 130. — P. 348–352. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ Shulyak D., Paladini C., Causi G. L., Perraut K., Kochukhov O. Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — Vol. 443, Iss. 2. — P. 1629–1642. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  8. ↑ Little S. J. The peculiar A star HD 168733. II. A model atmosphere analysis (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1974. — Vol. 193. — P. 639–645. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/153201
  9. ↑ Aller L. H., Ross J. E. Spectroscopic analyses of A and B stars of peculiar composition — 1967. — Т. -1. — С. 339–361.
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD168733&oldid=9004540»