HD151070

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD151070
Каталоган код 2MASS J16441063+2331031, GSC 02045-00523, HD 151070, HIP 81933, SAO 84572, BD+23 2984, 1RXS J164410.3+233058, ADS 10184 AB, AG+23 1563, ASAS J164410+2330.9, CCDM J16442+2331AB, CSI+23 2984 1, GC 22523, GCRV 15075, HIC 81933, IDS 16400+2342, PPM 105167, TD1 19494, uvby98 100151070, WDS J16442+2331AB, IRAS 16419+2336, [ZEH2003] RX J1644.1+2330 1, RX J1644.1+2330, WEB 13836
Седарчийн гулам Геркулес[d]
Параллакс 6,39 ± 0,7 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 14,31 ± 0,54 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −9,71 ± 0,44 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −26,1 ± 1,2 km/s[2]
Тип переменной звезды вращающаяся переменная[d][3]
Спектран класс F5III[4]
Гуш болу седин барам 6,841 ± 0,036[3]
Металличность 0,39[5], 0,26[5], −0,29[5]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 16ч 44м 10,56464с[1]
ОхьатаӀар +23° 31′ 2,9737″[1]
Эффективная температура 5317 K[5], 5448 K[5], 5297 K[5], 5206 K[5]
Поверхностная гравитация 1400 сантиметр на секунду в квадрате[5], 1480 сантиметр на секунду в квадрате[5], 1100 сантиметр на секунду в квадрате[5], 1450 сантиметр на секунду в квадрате[5]

BD+11 1075 — бу спектран классан F5III[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,841 ± 0,036[3] гергга бу, лаьтта Геркулес[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — Vol. 474, Iss. 2. — P. 653–664. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  2. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  3. ↑ 1 2 3 Kiraga M. ASAS photometry of ROSAT sources. I. Periodic variable stars coincident with bright sources from the ROSAT All Sky Survey (инг.) // Acta Astron. / M. Kubiak — Copernicus Foundation for Polish Astronomy, 2012. — Vol. 62, Iss. 1. — P. 67—95. — ISSN 0001-5237 — arXiv:1204.3825
  4. ↑ 1 2 Harlan E. A. Mk classifications for F and G-type stars. I (инг.) // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1969. — Vol. 74. — P. 916. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/110881
  5. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Adamczak J., Lambert D. L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2014. — Vol. 791, Iss. 1. — 12 p. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/791/1/58 — arXiv:1407.2157
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD151070&oldid=9003976»