HD147010

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD147010
Каталоган код BD-19 4359, GSC 06210-00864, HD 147010, SAO 159860, HIP 80024, 2MASS J16200549-2003228, BDS 7575 A, CCDM J16201-2003A, CPD-19 5979, GC 21960, GCRV 9396, HIC 80024, IDS 16142-1949 A, PPM 265413, ROT 2314, TYC 6210-864-1, UBV 13852, UBV M 21341, V933 Sco, VDB 102b, YZ 109 6745, uvby98 100147010 V, WDS J16201-2003A, ASAS J162005-2003.4, uvby98 100147010, Gaia DR1 6244725046424097920, WEB 13548, Gaia DR2 6244725050721030528
Седарчийн гулам Скорпион[d]
Компаньон HD 147009[d][1]
Дуьненна генахь 130,7634 ± 0,8208 парсек[2]
Скорость вращения звезды 15 ± 2 km/s[3]
Параллакс 7,6474 ± 0,048 ларин миллисекунд[2]
Шен леларан охьатаӀар −24,635 ± 0,073 шарахь миллиарксекунд[2]
Шен леларехь нисса хьалабалар −11,33 ± 0,108 шарахь миллиарксекунд[2]
Радиальная скорость −3,96 ± 1,41 km/s[4]
Спектран класс B9II/III[5]
Гуш болу седин барам 7,4[6]
Металличность 1,17[7]
Диаметр 2 840 000 km[8]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 16ч 20м 5,4924613867с[2]
ОхьатаӀар −20° 03′ 23,032932987″[2]
Эффективная температура 13 000 K[7][3]
Поверхностная гравитация 25 000 сантиметр на секунду в квадрате[3][7]

BD+11 1075 — бу спектран классан B9II/III[5] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 7,4[6] гергга бу, лаьтта Скорпион[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[9]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[10][11].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[12][13][14][15].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ Вашингтонский каталог визуально-двойных звёзд
  2. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. ↑ 1 2 3 Bailey J. D., Landstreet J. D., Landstreet J. Abundances determined using Si ii and Si iii in B-type stars: evidence for stratification (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2013. — Vol. 551. — P. A30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201220671 — arXiv:1301.3050
  4. ↑ Dahm S. E., Slesnick C. L., White R. J. A correlation between circumstellar disks and rotation in the upper Scorpius OB association (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2012. — Vol. 745. — P. 56. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/745/1/56 — arXiv:1110.0536
  5. ↑ 1 2 Houk N., Smith-Moore M. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars (инг.) — 1988. — Vol. 4.
  6. ↑ 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  7. ↑ 1 2 3 Bailey J. D., Landstreet J. D., Bagnulo S., Landstreet J. Discovery of secular variations in the atmospheric abundances of magnetic Ap stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2014. — Vol. 561. — P. 147–147. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201322853 — arXiv:1312.0511
  8. ↑ Shulyak D., Paladini C., Causi G. L., Perraut K., Kochukhov O. Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — Vol. 443, Iss. 2. — P. 1629–1642. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD147010&oldid=9003843»