Хафиз Ширази

Хафиз Ширази
Хафиз Ширази
	خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی
Бакъ цӀе	Мухаммад
ГӀуллакхан тайпа	поэт, поэт-песенник, йаздархо
Вина терахь	1326
Вина меттиг	Шираз
Кхелхина терахь	1390
Кхелхина меттиг	Шираз
Корматалла	поэт
Да	Баха ад-Дин
Бераш	Шах Нуман
	Хафиз Ширази Викилармехь

Хаджа Шамс ад-Дин Мухаммад Хафиз Ширази (гӀаж. خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی, иштта наггахь хьахош ву Шамсиддин Мухаммад Хафиз Ширази аьлла ^[1]) (1325 гергга — 1389/1390) — гӀарвелла гӀажарийн поэт, дуьненахь сийлахь воккху лоруш вола лирик.

Цьуна дахарех лаьцна кезга хӀумнаш ду билгала хуу, амма дукха дийцараш ду. Цуьна йисин цхьаъ бен йоцу автографехь цо ша шех олу «Шамс аль-Хафиз аш-Ширази цӀе йоккху Мухаммад ибн Мухаммад ибн Мухаммад»^[2].

Цуьна байташ гӀажарийн поэзин бохь лоруш бу. Иранехь уьш хӀинца а йошуш а, юцуш а йу. Бухаран ханаллехь XVI—XX бӀешарашкахь школашкахь Ширази байташ Ӏамайара тӀедожийна дара.

Билгалдахарш

↑ «Народы Азии и Африки», 1976, с. 96.
↑ Хафиз. Краткая литературная энциклопедия. Гл. ред. А. А. Сурков. Издательство Советская энциклопедия. 1962—1978. том 8

Литература

Н. Кулматов. Гедонизм Хафиза. Журнал «Памир». 1982. № 1. С. 77-82
Шамухамедова. Этический идеал Хафиза. Журнал «Звезда Востока». Ташкент. Издательство литературы и искусства Гафура Гуляма. 1973. № 5. С. 159—162.
Саджад Захир. Гений Хафиза. Журнал «Народы Азии и Африки». Москва. Издательство «Наука». 1976. № 5. С. 96-102
Мирзо Турсун-Заде. Великий мастер газели. Журнал «Дружба народов». 1971. № 9. С. 264—269
Семён Липкин. Над строкой Хафиза. Журнал «Новый мир». 1971. № 10. С. 242—245

Хьажоргаш

Hafez Викилармехь

ХӀара чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
ХӀара дехар ду, хьай аьтту балахь хийца йоза билгала долучуьнца.

[_f9894e01f307cc5a-1] «Народы Азии и Африки», 1976, с. 96.

[2] Хафиз. Краткая литературная энциклопедия. Гл. ред. А. А. Сурков. Издательство Советская энциклопедия. 1962—1978. том 8

[1]

[2]