HD5737

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD5737
Масса 9,961884E+30 килограмм
Каталоган код GSC 06424-02270, HD 5737, HIP 4577, HR 280, IRAS 00561-2937, 2MASS J00583635-2921266, SAO 166716, α Scl, FK5 35, GC 1172, GCRV 555, HIC 4577, JP11 445, N30 195, NSV 359, PMC 90-93 25, PPM 243446, ROT 154, SACS 16, SRS 30035, TD1 554, TYC 6424-2270-1, UBV 907, uvby98 100005737, alf Scl, YZ 119 345, SGPA 177, WEB 839, Gaia DR2 5032256161014732416, TIC 63835332, UBV M 7825, ALS 15798, Renson 1490
Седарчийн гулам Скульптор[d]
Дуьненна генахь 212,4586 ± 19,1072 парсек[1]
Скорость вращения звезды 17 km/s
Параллакс 4,7068 ± 0,4233 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 4,111 ± 0,57 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 18,741 ± 0,594 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 9,6 ± 0,6 km/s[2]
Тип переменной звезды SX Овна[d][3]
Спектран класс B8IIIp[4]
Гуш болу седин барам 4,27[5]
Абсолютная звёздная величина −2,58
Металличность 0,41[6]
Радиус 7,52 солнечный радиус
Диаметр 10 500 000 km[7]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 0ч 58м 36,3593029с[8]
ОхьатаӀар −29° 21′ 26,824714″[8]
Эффективная температура 13 600 K[6][9]
Поверхностная гравитация 1580 сантиметр на секунду в квадрате[6]
Оценка возраста объекта 93 миллион лет

BD+11 1075 — бу спектран классан B8IIIp[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 4,27[5] гергга бу, лаьтта Скульптор[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[10]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[11][12].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[13][14][15][16].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. 1 2 3 4 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  3. Общий каталог переменных звёзд
  4. 1 2 Cousins A. W. J., Stoy R. H. Photoelectric magnitudes and colours of Southern stars — 1962. — Т. 64. — С. 103–248.
  5. 1 2 Ducati J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system (инг.) — 2002. — Vol. 2237.
  6. 1 2 3 Saffe C., H. Levato⋆ On the nature of sn stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2014. — Vol. 562. — P. 128–128. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201322091arXiv:1401.5764
  7. Shulyak D., Paladini C., Causi G. L., Perraut K., Kochukhov O. Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2014. — Vol. 443, Iss. 2. — P. 1629–1642. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STU1259arXiv:1406.6093
  8. 1 2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction (инг.) // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — Vol. 474, Iss. 2. — P. 653–664. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  9. Leone F., Manfre M. The importance of a correct abundance assumption in determining the effective temperature and gravity of stars. A spectroscopic study of the helium weak stars HD 5737, HD 175362 and HD 202671 (инг.) // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1997. — Vol. 320. — P. 257–264. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]