HD164584

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
HD164584
Каталоган код HD 164584, HIP 88380, HR 6724, 2MASS J18025110-2416568, NGC 6530 4, SAO 186163, GC 24555, GCRV 10469, HIC 88380, PLX 4115, PLX 4115.00, PPM 267736, ROT 2525, TYC 6842-1740-1, UBV 15320, uvby98 265300004, YZ 114 12383, WEB 14939, Gaia DR2 4066038018669836416, 7 Sgr, Gaia DR3 4066038018669836416, TIC 406064121, Renson 46510
Седарчийн гулам Стрелец[d]
Дуьненна генахь 348,432 ± 12,9782 парсек[1]
Скорость вращения звезды 24 km/s[2]
Параллакс 2,87 ± 0,1069 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −17,329 ± 0,065 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 1,096 ± 0,086 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −5,62 ± 0,57 km/s[3]
Спектран класс F2II-III[4]
Гуш болу седин барам 5,34[5]
Светимость 658,07 солнечная светимость
Абсолютная звёздная величина −2,21
Радиус 18 солнечный радиус
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 18ч 02м 51,0986253с[1]
ОхьатаӀар −24° 16′ 56,882233″[1]
Эффективная температура 6800 K[6]
Поверхностная гравитация 3500 сантиметр на секунду в квадрате[6]

BD+11 1075 — бу спектран классан F2II-III[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 5,34[5] гергга бу, лаьтта Стрелец[d] седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars (инг.) — 1970. — Vol. 189.
  3. ↑ Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 1 2 Gray R. O., Garrison R. F. The early F-type stars - Refined classification, confrontation with Stromgren photometry, and the effects of rotation (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1989. — Vol. 69. — P. 301–321. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/191315
  5. ↑ 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  6. ↑ 1 2 Khalack V., Leblanc F. Project VeSElkA: analysis of Balmer line profiles of slowly rotating chemically peculiar stars (инг.) // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2015. — Vol. 150. — P. 2. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1088/0004-6256/150/1/2 — arXiv:1505.08158
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]

Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD164584&oldid=9004425»