(3939) Хурухата

ХӀара йаззам Википеди чуьра бу — маьрша энциклопеди
(3939) Хурухата
Предыдущее по порядку (3938) Глава первая[1]
Цуьнан рогӀераниг (3940) Ларион[1]
Йуьхь йиллинарг йа кхоллархо Рейнмут, Карл Вильгельм[d][1][2]
Схьайиллина терахь 1953 шеран 7 апрель[2]
Место астрономического открытия Хайдельберг-Кёнигштуль обсерватори[d][2]
Группа малых планет астероидийн аса[d][2]
Родительское тело Малх
Апоцентр 512 522 305 018,2 метр[3], 3,425602993616 ± 1,8394E−9 астрономин дакъа[2]
Перицентр 417 525 772 190,53 метр[3], 2,792896107435 ± 3,5667E−9 астрономин дакъа[2]
Аргумент перицентра 4,405 радиан[3], 251,18992446125 ± 3,7321E−7 °[2]
Эксцентриситет орбиты 0,101132, 0,1021617[3], 0,101745915752 ± 3,5231E−9[2]
Наклонение орбиты 0,432 радиан[3], 24,771409609175 ± 4,7497E−8 °[2]
Орбитальный период 5,48 шо[3], 2002,5427550083 ± 1,6129E−6 Де-буьйса[2]
Большая полуось орбиты 465 034 495 495,53 метр[3], 3,109249550526 ± 1,6696E−9 астрономин дакъа[2]
Долгота восходящего узла 0,566 радиан[3], 32,34588714052 ± 1,2728E−7 °[2]
Средняя аномалия 3,847 радиан[3], 221,30125742313 ± 6,7683E−7 °[2]
Абсолютная звёздная величина 11,4[3], 11,78[2]
Альбедо 0,0524, 0,029 ± 0,007[2]
Диаметр 30,644 ± 0,217 km[2]
Мур 13 сентября 2023 года[d]
Время периастра 2 460 972,0282465 ± 3,6844E−5 JD[2]
Временное обозначение 1953 GO[2], 1972 VW1[2], 1977 TY4[2], 1982 SW2[2], 1986 GH1[2], 1988 TT1[2]

(3939) Хурухата (лат.  Huruhata) — Маьлхан системехь астероидийн коьрта асанехь, Марсан а, Юпитеран а орбиташна йукъахь лаьтташ йолу астероид.

Истори[нисйе бӀаьра | нисйе]

ДӀайиллина 1953 шеран 7 апрелехь Карл Райнмут цӀе йолу Ӏилманчо Хайдельберг обсерваторехь. Йуьхьанца хилла цӀе «1953 GO».

Хьосташ[нисйе бӀаьра | нисйе]

  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — 992 p. — ISBN 3-540-00238-3.
  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Springer Science & Business Media, 2012-06-10. — 1458 с. — ISBN 9783642297182
  • Chapman, C. R., Morrison, D., & Zellner, B. Surface properties of asteroids: A synthesis of polarimetry, radiometry, and spectrophotometry// Icarus : journal. — Elsevier, 1975. — Vol. 25. — P. 104—130.
  • Kerrod, Robin. Asteroids, Comets, and Meteors (билганза). — Lerner Publications Co., 2000. — ISBN 0585317631.

Билгалдахарш[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажоргаш[нисйе бӀаьра | нисйе]

Хьажа иштта[нисйе бӀаьра | нисйе]